GEOSYNTETYKI
dla Budownictwa
Szybki kontakt:
tel: 33 817 00 59

Geomembrany - technologia

GEOMEMBRANY

Geomembranę stanowi syntetyczna folia wykonana z tworzywa termoplastycznego o bardzo niskiej przepuszczalności (najczęściej HDPE, rzadziej PCV lub EPDM), stosowana głównie jako bariera uszczelniająca. Współpracuje bezpośrednio z gruntem, na którym jest posadowiona, zabezpieczając go przed migracją płynów (wody, odcieków, odpadów płynnych itp.). Geomembrana może być materiałem o jednorodnej strukturze (tworzywa termoplastyczne) lub stanowić kompozyt złożony z różnych materiałów syntetycznych i mineralnych

Tworzywa, z których wykonywane są geomembrany, muszą spełniać szereg warunków, jak np.: możliwie najniższa przepuszczalność dla cieczy i gazów, odporność na media, dla których stanowią warstwę izolacyjną, duża wytrzymałość na rozrywanie przy jednoczesnym dużym wydłużeniu dochodzącym do 1000%, łatwość łączenia itp.

Geomembrany najczęściej występują jako folie, produkowane są na wytłaczarkach w postaci taśm (bez końca), o szerokości od 1 do 12 m i grubości od 0,5 do 3 mm. Powierzchnia może być gładka lub posiadać strukturę. Podstawowymi tworzywami stosowanymi na geomembrany są: PE-HD i PVC-P.

WYBÓR RODZAJU GEOMEMBRANY

Wybór grubości folii zastosowanej do uszczelnienia danego obiektu zależy od składowanych w nim substancji. Im substancja niebezpieczniejsza dla środowiska naturalnego, tym grubość folii się zwiększa i może dojść do 3 mm grubości. W niektórych zastosowaniach grubość folii może być mniejsza, nawet 0,75 mm, lecz musi mieć to techniczne uzasadnienie. Najważniejszą czynnością w uszczelnianiu danego obiektu geomembraną jest łączenie poszczególnych pasm folii, gdyż oprócz właściwości folii to właśnie połączenia stanowią o szczelności całego obiektu.

ŁĄCZENIE GEOMEMBRAN

Łączenie poszczególnych pasm folii odbywać się może metodami: spawania, zgrzewania, a w przypadku folii z EPDM metodą klejenia. Na rysunku przedstawiono schematycznie ww. złącza. Najczęściej stosowana jest metoda zgrzewania realizowana w wersji z jedną zgrzeiną lub dwiema zgrzeinami rozdzielonymi kanałem próbnym.

URZĄDZENIA DO ZGRZEWANIA GEOMEMBRANY

Zgrzewania dokonuje się urządzeniami, które posiadają dwa różne systemy podgrzewania folii w miejscu łączenia. W pierwszym podgrzewa się folię poprzez nadmuch gorącego powietrza kierowanego metalową dyszą w zakładkowe połączenie folii. W tym sposobie folia grzana jest gorącym powietrzem i równocześnie metalową dyszą, po której ślizgają się powierzchnie folii. Nadmuch gorącego powietrza powoduje również wydmuchiwanie pyłów, które występują szczególnie wtedy, gdy prace realizowane są na suchej ziemi.

W drugim sposobie elementem grzejnym jest klin (stąd nazwa metody – zgrzewanie gorącym klinem); klin ogrzewany jest metodą oporową – prądem elektrycznym. W tym sposobie łączenia folia ogrzewana jest poprzez jej kontakt (folia ślizga się) z gorącym klinem. W sposobie tym należy szczególną uwagę zwrócić na czystość folii w miejscu łączenia, gdyż nie ma wydmuchiwania pyłów i innych luźnych zanieczyszczeń znajdujących się na folii w miejscu łączenia. Zanieczyszczenia, które pozostaną w miejscu tworzenia się złącza, zostaną w złączu, stanowiąc potencjalnie o jego wadach. W praktyce stosuje się obydwa sposoby zgrzewania. Urządzenia do zgrzewania folii są to samojezdne zgrzewarki, wykonujące jedną zgrzeinę lub dwie zgrzeiny z kanałem próbnym. Są wersje zgrzewarek z systemem ciągłej kontroli wykonywanych zgrzein.

Folie z PE-HD łączy się również metodą spawania. Spawanie realizowane jest metodą ekstruzyjną. W metodzie tej ułożone na zakładkę dwie folie sczepia się ręcznie, aby zabezpieczyć je przed przemieszczaniem a następnie łączy się je poprzez przykrycie górnej krawędzi folii spoiną. Nałożona spoina musi być rozmieszczona równomiernie na górnej i dolnej folii.

Trzecim sposobem łączenia folii jest klejenie. Klejenie pozornie jest prostszym sposobem łączenia w stosunku do zgrzewania i spawania. Przede wszystkim nie wymaga drogich urządzeń. Stosowane są proste urządzenia przesuwane ręcznie i nanoszące warstwę kleju na powierzchnię folii w miejscu zakładki.

Prace związane z łączeniem muszą wykonywać pracownicy posiadający odpowiednie przeszkolenie. Każdego dnia przed rozpoczęciem prac związanych ze zgrzewaniem i spawaniem muszą być wykonane próbne zgrzewania w celu uwzględnienia warunków atmosferycznych występujących w danym dniu na budowie, a posiadających istotny wpływ na parametry procesu zgrzewania: temperaturę, czas i docisk.

KONTROLA WYKONANYCH POŁĄCZEŃ

Do najważniejszych czynności wykonywanych podczas łączenia jest kontrola wykonanych połączeń. Kontrola wykonywana jest na stu procentach wykonywanych połączeń. Kontrolę połączeń prowadzi się metodami nieniszczącymi i niszczącymi. Do nieniszczących metod należą: przede wszystkim oględziny oraz próby: ciśnieniowa, próżniowa, wysokonapięciowa, rzadziej ultradźwiękowa. Oględziny – ocena wzrokowa przeprowadzana bywa często przy użyciu dodatkowego prostego narzędzia, np. haczyka z drutu, przy pomocy którego określamy ciągłość zgrzeiny. Próbą ciśnieniową sprawdzane są zgrzeiny z kanałem próbnym, do którego po jego zamknięciu wprowadzamy sprężone powietrze o określonym ciśnieniu. Wartość ciśnienia musi być stała przez 5 min. Wielkość ciśnienia zależna jest od grubości zgrzewanej folii i temperatury. Oprócz prób nieniszczących przeprowadza się próby niszczące, szczególnie połączeń próbnych wykonywanych przed właściwym procesem zgrzewania, jak równanie podczas kontroli gotowego obiektu. Próbą tą jest próba rozciągania zgrzeiny. Próbkę stanowi wycięty – prostopadle do zgrzeiny – pasek zgrzeiny o szerokości 20 mm, który poddaje się próbie rozciągania. Próbę rozciągania uważa się za pozytywną, jeżeli zniszczenie próbki wystąpi poza złączem. Wszystkie inne charaktery zniszczenia świadczą o niepoprawności złącza wynikającego z różnych czynników, tak materiałowych, jak i parametrów procesu łączenia. Przed próbą rozciągania wycięta próbka poddana zostaje ocenie wzrokowej i pomiarom kształtu.

Próby rozciągania najczęściej przeprowadza się w wyznaczonych laboratoriach wytrzymałościowych. Jest to proces czasochłonny i kosztowny. Wszystkie próby z badań zarówno złączy, jak i samej folii ujęte muszą być w postaci protokołów. Norma zaleca następujące protokoły:
- odbioru materiału geomembrany;
- próbnego zgrzewania;
- wizji lokalnej na placu budowy;
- odbioru podłoża pod geomembranę;
- wykonania spoin przy układaniu geomembrany;
- kontroli metodami: próżniową, ciśnieniową.

GŁÓWNYMI ZALETAMI GEOMEMBRAN SĄ:

Nieprzesiąkliwość, bardzo niska wodochłonność, wysoka odporność mechaniczna, biologiczna, chemiczna - szczególnie na kwasy i zasady, wysoka trwałość właściwości użytkowych w pełnym okresie użytkowania, duża giętkość, bardzo dobra zgrzewalność, nieszkodliwość dla środowiska, różnorodność zastosowań.

ZASTOSOWANIA GEOMEMBRANY:

- uszczelnienia składowisk odpadów,
- wykonywanie uszczelnień w obrębie obiektów magazynowania i dystrybucji paliw płynnych,
- wykonywanie uszczelnień oczyszczalni ścieków,
- wykonywanie uszczelnień zbiorników retencyjnych i parowników,
- wykonywanie uszczelnień parkingów i placów napraw i demontażu pojazdów,
- uszczelnianie budowli inżynierskich w tym hydrotechnicznych.


ZE SWEJ STRONY OFERUJEMY KOMPLEKSOWĄ USŁUGĘ DOSTAWY I MONTAŻU GEOMEMBRANY. W OFERCIE POSIADAMY GEOMEMBRANY HDPE, PCV I EPDM O RÓŻNEJ GRUBOŚĆI I WŁAŚCIWOŚCIACH, JAK RÓWNIEŻ DYSPONUJEMY RPOFESJONALNYM SPRZETEM I ODPOWIEDNIO PRZESZKOLONĄ KADRĄ WYKONAWCZĄ.

<< Powrót