Membrany dachowe EPDM i PVC są powszechnie stosowane w budownictwie jako materiały hydroizolacyjne, głównie na dachach płaskich. Produkowane z dwóch głównych materiałów – polichlorku winylu (PVC) oraz elastomeru EPDM – różnią się one zarówno właściwościami, jak i zastosowaniem. PVC może być materiałem jednorodnym lub zbrojonym wewnątrz siatką poliestrową lub włóknem szklanym, co zapewnia wytrzymałość na zrywanie (powyżej 17,5 kN/mm²) oraz elastyczność w szerokim zakresie temperatur (-40°C do +120°C). Dzięki możliwości laminowania tych folii dodatkowymi warstwami włókniny, można poprawić ich odporność na bitumy i polistyreny, zapobiegając chemicznym reakcjom.

Elastomery EPDM, w tym popularny terpolimer etylenowo-propylenowy, są materiałami o wysokiej elastyczności (wydłużenie względne do 400%) i odporności na ozon, promieniowanie UV oraz agresywne środowiska chemiczne. EPDM jest szczególnie cenione za odporność na trudne warunki atmosferyczne oraz długowieczność, ponieważ zachowuje swoje właściwości w temperaturach od -50°C do +150°C.

W przypadku przygotowania podłoża, przed układaniem membran należy upewnić się, że wszystkie prace budowlane i instalacyjne są zakończone. Dach musi być odpowiednio oczyszczony, osuszony i zagruntowany. Przy renowacji istniejących pokryć (np. dachów pokrytych papą) konieczne jest wyrównanie powierzchni, a ewentualne pęcherze powinny być przecięte. Jeśli membrana nie jest klejona do podłoża, należy zastosować warstwę separacyjną z włókniny lub maty szklanej. W przypadku dużego obciążenia mechanicznego, np. pod płytami betonowymi, warto przewidzieć dodatkową warstwę ochronną.

Właściwe układanie membran wymaga przestrzegania zasad montażu w zależności od nachylenia dachu, strefy wiatrowej oraz wysokości budynku. Membrany można układać równolegle lub prostopadle do spadku dachu, przy czym na dachach o nachyleniu około 5%, należy szczególnie zwrócić uwagę na odpowiednie mocowanie, stosując taśmy metalowe, profile przykręcane do konstrukcji lub specjalne kołki talerzowe. Pod wpływem wiatru, szczególnie na wyższych budynkach, konieczne jest dokładne obliczenie mocowania w różnych strefach dachu, takich jak strefa krawędziowa, narożna czy wewnętrzna.

Membrany mogą być mocowane na dwa główne sposoby: mechanicznie (przy użyciu profili mocujących, gwoździ, kołków) lub klejone na równych i czystych powierzchniach. Klejenie może być wykonywane na zimno lub na gorąco, a w przypadku powierzchni o niskiej odporności na zrywanie, należy zastosować dodatkowe mocowanie mechaniczne. Ważnym aspektem jest prawidłowe wykonanie zakładów, które powinny mieć co najmniej 4 cm szerokości, aby zapewnić szczelność połączeń. W zależności od techniki klejenia, stosuje się różne metody, takie jak zgrzewanie punktowe lub pasmowe, spawanie gorącym gazem czy wulkanizację na gorąco.

Pokrycia z membran PVC i EPDM można układać także metodą luźnego układania pod obciążeniem. Do dociążenia stosuje się materiały takie jak płukany kruszywa otoczakowe, płyty betonowe, kamienie betonowe lub warstwy ochronne w przypadku dachów zielonych. W przypadku mocowania membrany na dużych powierzchniach, takich jak dachy płaskie, ważne jest zachowanie odpowiednich procedur montażowych, by zapewnić trwałość i szczelność pokrycia.