FOLIE PAROIZOLACYJNE

FOLIE PAROIZOLACYJNE DZIELIMY NA 3 GRUPY:

1. PAROIZOLACJA LDPE

Są udoskonaleniem folii budowlanej poprzez dodanie substancji zwiększających jej odporność na starzenie się. Z reguły folie te występują w jasnych kolorach (żółtym, niebieskim lub białym) i są przezierne. Ich główne zastosowanie to bariera dla pary w układach dachowych lub ściennych wewnątrz budynków. Folie te mają szerokość najczęściej 2m, a grubość zalecana ich to 0,15 lub 0,20mm. 

2.PAROIZOLACJA Z EKRANEM ALUMINIOWYM

Jest to wodoszczelna i nie korodująca warstwa aluminium wbudowana między przezroczystą folię poliestrową i zbrojoną kratkowo folię polietylenową.

PAROIZOLACJA ALUMINIOWA ma dyfuzyjny równoważnik grubości warstwy powietrza ponad 100 m. Ta duża rezerwa bezpieczeństwa wyłącza procesy dyfuzyjne, mogące trwale uszkodzić izolacje cieplną i konstrukcję dachową.

Zalety: do 20 % większa ochrona cieplna; do 30% mniejsze obciążenie promieniowaniem elektromagnetycznym mieszkańców domu; 50% odbicia ciepła- ZASTĘPUJE OKOŁO 2-4CM WEŁNY MINERALNEJ;- 100% szczelności powietrznej i parowej;  trudno zapalna - B 1.

Budowa warstwowa i skład materiałowy czynią ten produkt przyjaznym dla montera i bardzo elastycznym. Odporność na rozrywanie (około 450 N/5 cm) zapobiega nadrywaniu się i rwaniu się dalej podczas montażu. Elastyczny materiał umożliwia szybsze układanie nawet w trudniej dostępnych miejscach.

3.PAROIZOLACJA AKTYWNA

Na wielu użytkowych poddaszach płyty gipsowo - kartonowe, z których wykonane są sufity i ściany skośne, żółkną lub pleśnieją po pewnym czasie użytkowania budynku. Jest to wynikiem okresowych wzrostów wilgotności, nawet w wentylowanych pomieszczeniach.

W ciągu wielu lat doświadczeń okazało się, że nawet w pomieszczeniach prawidłowo wentylowanych na poddaszu, powstają tymczasowe wzrosty wilgotności, które powodują w płytach gipsowych nadmierne zawilgocenia. Wynika to ze specyfiki działania pary wodnej, która przemieszcza się zawsze ku górze razem z ciepłym powietrzem. Natomiast gips potrafi gromadzić i przekazywać wilgoć z otoczenia - jest "zbiornikiem retencyjnym", pochłania nadmiar wilgoci po to, aby oddać ją gdy robi się zbyt sucho. Jednak gdy w pomieszczeniach zbyt często jest duża wilgotność i gips nie może się osuszyć, część wilgoci osadza się miedzy płytami a paroizolacją. Wówczas zaczynają się negatywne procesy wynikające z nadmiaru wilgoci. Uniknąć tego można stosując paroizolację aktywną.

Inteligentna paroizolacja aktywna jest produktem na bazie włókniny polipropylenowej wykorzystywanym przede wszystkim do izolacji poddaszy, ścian i stropów jako bariera chroniąca termoizolację przed parą wodną.

Dzięki nowoczesnej technologii produkt ten w sposób aktywny stawia opór parze wodnej, nie dopuszczając jednocześnie do gromadzenia się nadmiaru pary wodnej pomiędzy płytą G-K, a paroizolacją co zwykle prowadzi do skroplenia się i powoduje występowanie niepożądanych zmiany w postaci osadzania się pleśni i grzybów.

Nadmiar pary wodnej mogący stworzyć zagrożenie w postaci wilgoci, znajduje ujście poprzez tzw. "zawory bezpieczeństwa" znajdujące się w paroizolacji aktywnej. Ponadto wilgoć zgromadzona w więźbie dachowej (drewno schnie przez ok. 3 lata od momentu wykonania więźby dachowej) ma możliwość ujścia na dwie strony: - do wnętrza budynku, jeśli nie ma tam nadmiaru wilgoci, a system wentylacyjny działa sprawnie, lub na zewnątrz do atmosfery poprzez wysokoparoprzepuszczalną membranę dachową.

W rezultacie aktywna paroizolacja zapobiega powstawaniu zgubnych w działaniu pleśni i grzybów. Dzięki zastosowaniu paroizolacji aktywnej można utrzymać zdrowy i świeży klimat na poddaszu.

MONTAŻ PAROIZOLACJI

Paroizolację układa się po ułożeniu termoizolacji, poziomo lub równoległe do krokwi, w zależności od potrzeb i stopnia skomplikowania konstrukcji więźby dachowej. W przypadku układania poziomego najlepiej jest zacząć od góry - od osłony jętek lub kalenicy. Niezależnie od sposobu rozpinania paroizolacji, powinno się ją układać z lekkim naprężeniem - lekko naciągając. Paroizolację mocujemy do krokwi zszywkami za pomocą takera, lub taśmy dwustronnie klejącej. Każdą kolejną warstwę układamy na zakład minimum 7 cm i uszczelniamy przez zaklejenie taśmą samoprzylepną, jednostronną na zewnątrz zakładu, lub taśmą dwustronną wewnątrz zakładu. Taśma dwustronna pozwala ograniczyć ilość punktów mocowania takerem. Po zastosowaniu takera, należy miejsca przebicia zakleić taśmą samoprzylepną w celu uszczelnienia. Na połączeniach z elementami pionowymi np. ścianami kolankowymi, kominami, rurami wentylacyjnymi, elementami konstrukcyjnymi dachu, oraz ścianami szczytowymi, lub działowymi, należy stosować taśmy doszczelniające (klejące) Ważne jest, aby w tych miejscach zostawić odpowiednie naddatki folii paroizolacyjnej. Na połączeniach z oknami dachowymi i wyłazami, należy stosować się do zaleceń ich producentów, tak aby połączenia z ramą, lub obudowami tych elementów były szczelne.

JEŚLI JESTEŚ ZAINTERESOWANY/-A LUB OCZEKUJESZ PORADY -PISZ LUB ZADZWON, A NASZ PRZEDSTAWICIEL WSZYSTKO CI WYJASNI I PRZEDSTAWI OPTYMALNE ROZWIĄZANIE